Wanneer mense vertrek, keer wild terug: 10 verlate plekke wat die natuur herwin het

Natuurlewe word in 'n ongekende mate deur menslike aktiwiteite bedreig, maar navorsing toon dat gegewe ruimte en tyd selfs bedreigde spesies diere en plante kan herstel.

'n Verslag van 2022 in opdrag van die niewinsorganisasie Rewilding Europe het bevind dat baie Europese voël- en soogdierspesies 'n terugkeer maak, "wat die neiging beklemtoon vir wild om te herstel en te herkoloniseer wanneer hulle die kans kry," merk die CNN.

Soms kan hierdie geleentheid so eenvoudig wees soos dat die mens 'n plek deur die natuur laat herwin. Regoor die wêreld, van tempelruïnes wat deur boomwortels verswelg is, tot voormalige oorlogsones wat bars met nuwe ekosisteme, is daar treffende voorbeelde van die natuur wat bewys dat wanneer mense wegtrek, wild die kans het om terug te kom.

Ta Prohm, Kambodja

Dit is gebruik as 'n omgewing in Angelina Jolie se 2001-film Lara Croft: Tomb Raider en hierdie tempel is geleë oos van Angkor Thom, die antieke hoofstad van die Khmer Ryk.

Gebou in die laat 12de eeu as 'n Boeddhistiese klooster en universiteit, het meer as 12.500 80.000 mense rondom die tempel gewoon en dit bedien, terwyl nog XNUMX XNUMX in die naburige dorpies gewoon het. Die tempel en omliggende woudgebiede is drie eeue later verlaat toe die koning die hoofstad van die ryk van Angkor af verskuif het.

Sedertdien het die tempel in gebly groot graad onaangeraak, sodat bome regdeur die kompleks kan groei, veral die reusevy-, banian- en kapokbome, waarvan die wortels die tempelmure omring en bo besoekers uittroon.

Volgens die wêreldwye omgewingsgroep Wildlife Alliance het die diere gedy woude wat Angkor omring, voordat oorjag en onwettige handel in die vorige eeu bevolkings ernstig verminder het, wat slegs klein getalle algemene spesies soos muntjac-hert, wildevarke en luiperdkatte agtergelaat het.

In reaksie hierop het die Wildlife Alliance, saam met Kambodjaanse regeringsagentskappe, sedert 2013 'n aantal diere in Angkor heringevoer, insluitend dwerg-gibbons, silweragtige langurs, gladbedekte otters, neushoringvoëls (boukers) en bedreigde groen papegaaie.

Houtouwan, Shengshan-eiland, China

Dit was eens die tuiste van 'n bevolking van meer as 3.000 1990, maar sy afgeleë ligging, meer as 'n vyf uur lange reis vanaf die vasteland, het toegang tot onderwys, werk en kos moeilik gemaak. Mense het in die 2002's begin trek en teen XNUMX was die dorpie heeltemal verlate.

Eens 'n bedrywige vissersdorpie, Houtouwan op Shengshan-eiland, deel van die Zhoushan-argipel, lyk nou soos 'n post-apokaliptiese spookdorp.

Dit was vroeër die tuiste van 'n bevolking van meer as 3.000 1990, maar sy afgeleë ligging, oor 'n reis van vyf uur na die vasteland, het toegang tot onderwys, werk en kos moeilik gemaak. Mense het in die 2002's begin trek en teen XNUMX was die dorpie heeltemal verlate.

Dekades se ongebruik het die natuur toegelaat om die grond terug te eis, met welige groen klimplante wat dit wat agtergebly het, bedek het.

Vandag is die dorpie 'n gewilde toeristebestemming en verwelkom meer as 90.000 2021 besoekers in XNUMX.

Mangapurua-vallei, Nieu-Seeland

Ná die Eerste Wêreldoorlog is grond in die Mangapurua-vallei in Nieu-Seeland se Noord-eiland aangebied aan soldate wat van militêre diens teruggekeer het. Die nedersetting het in 1919 geopen en op sy hoogtepunt het byna 40 soldate en hul gesinne op die grond probeer woon.

Maar die vallei se isolasie en swak bewerkbare grond het beteken dat dit teen die middel-1940's heeltemal verlate was, wat die woud toegelaat het om te hergroei en inheemse diere om terug te keer.

Nou, al wat oorbly as bewys van die nedersetting is die beton 'Brug na nêrens', wat nêrens anders as die wildernis lei nie. Al die res, insluitend huise, plase en Mangapuruaweg, is uit die woud herwin en is deel van Whanganui Nasionale Park.

Die wyer Whanganui Nasionale Park is die tuiste van Nieu-Seeland se grootste bevolking van bruin kiwi's op die Noord-eiland en ondersteun 'n verskeidenheid voëlspesies, insluitend grys fluiters, rooibekkies, silwer duiwe en blouklokkies. Die Whanganuirivier is die tuiste van 18 spesies visse, insluitend palings en varswaterkreef.

Steamer Yongala, Australië

Ná meer as ’n eeu op die bodem van die see, is Australië se grootste en mees ongeskonde skeepswrak, die stoomboot Yongala, in ’n ekosisteem omskep wat habitat bied vir van die see se wonderlikste spesies fauna.

In 1911, 'n jaar voordat die Titanic gevaar het, het Cyclone Yasi die stoomboot Yongala in die Great Barrier Reef Marine Park gesink, met al 122 passasiers en bemanning wat op see verlore gegaan het. Dit was een van die ergste maritieme rampe in die Australiese geskiedenis, en nadat 'n aanvanklike soektog van sewe dae leeg opgekom het, het die skip onverklaarbaar gebly totdat dit in 1958 opgespoor is.

Vandag is die 109 meter lange oorblyfsels van die wrak bedek met helderkleurige koraal en is die tuiste van honderde verskillende spesies, van karetskilpaaie tot bulhaaie en smurre.

Snake Island, Brasilië

Geleë aan die kus van São Paulo in die suidooste van Brasilië, is dit 'n eiland omring deur kranse en bedek met laagliggende reënwoude en grasvelde. Maar as jy dink dit klink na 'n ideale vakansiebestemming, kan die plaaslike wild jou van plan verander.

Alhoewel klein, is Ilha da Queimada Grande die tuiste van die hoogste konsentrasie goue lansslange ter wêreld, wat op ongeveer 2.000 XNUMX geskat word, wat dit die bynaam 'Snakeiland' verdien.

Benewens slange sluit die eiland se fauna vlermuise, akkedisse in, asook baie trekvoëls en seevoëls, soos die bosuil, wat die eiland besoek.

Marcio Martins, 'n professor in ekologie aan die Universiteit van Sao Paulo, het aan CNN gesê die eiland was eens deel van die Brasiliaanse kontinentale plat, maar die val en stygende seevlakke het sowat 11.000 XNUMX jaar gelede sy totale isolasie van seewater veroorsaak. Nie in staat om te vlug nie, het die goue kiewiete ('n voëlspesie) by plaaslike toestande aangepas.

In die vroeë 20ste eeu is die eiland deur drie of vier vuurtoringwagters en matrose bewoon, maar is sedert die 1920's verlate.

Vandag behoort dit aan die Brasiliaanse regering en is dit 'n beskermde gebied van relatiewe ekologiese belang. Om sy ekosisteem te bewaar en mense te beskerm, is dit onwettig om die eiland sonder 'n permit te besoek.

Nadat hy die eiland in die 90's en 2000's vir navorsing besoek en gebly het, beskryf Martins die eiland as 'n "biologiese skat".

Gedemilitariseerde Sone, Korea

Sewentig jaar sedert die einde van die Koreaanse Oorlog bly die 257-kilometer Gedemilitariseerde Sone (DMZ) wat Noord- en Suid-Korea skei, 'n niemandsone.

Dit was eens 'n sentrum van konflik en is steeds vol onbewoonde dorpies en militêre hardeware, maar die gebrek aan menslike ingryping het toegelaat dat die land stadig 'n wildreservaat geword het.

Die gebied is nou 'n florerende tuiste vir meer as 6.000 267 spesies plante en diere. Van Korea se 38 bedreigde spesies woon XNUMX persent in die DMZ, volgens die Nasionale Instituut vir Ekologie.

Dit sluit in die Mongoolse hardloper-akkedis, wat in die sandduine en onder rotse woon, die otters wat langs die rivier swem wat deur Noord- en Suid-Korea loop, bedreigde takbokke en die Mantsjoerye-forel, wat sy grootste habitat daar het.

Vanaf 2019 is 11 vredeswandelings, wat wissel van een tot 5 kilometer lank, langs die DMZ geopen as 'n manier om "terug te gee aan die mense".

Al Madam Village, Verenigde Arabiese Emirate

Wanneer jy jou voorstel dat die natuur oorneem, is groen waarskynlik die eerste kleur wat by jou opkom. Maar in die dorpie Al Madam is die natuur geel.

Op 'n afstand van 70 kilometer van sy stad Dubai, in die Verenigde Arabiese Emirate, Al Madam is 'n mini-spookdorpie wat die afgelope paar jaar iets van 'n toeriste-aantreklikheid geword het.

Met twee rye gemeubileerde huise en 'n elegante moskee, lyk die dorp of dit inderhaas verlate is, wat nedersettings agterlaat wat nou deur die woestyn geëis word.

Alhoewel baie van haar storie volgens mediaberigte in misterie gehul is OpdateerDie dorpie is in die 1970's gebou as deel van 'n openbare behuisingsprogram vir die Bedoeïene, 'n groep inheemse Arabiese stamme wat histories woestyngebiede bewoon het. Voordat dit net twee dekades later verlate is, het die dorpie glo sowat 100 mense gehuisves.

Daar is geen definitiewe antwoord oor hoekom die dorpie verlate is nie, maar navorsers wys op die opkoms van stede soos Dubai en Sharjah, waar mense beter geleenthede en makliker lewensomstandighede gaan soek het.

Nou verdwyn die eens geliefde geboue stadig onder die genadelose wildernis.

Fukushima, Japan

Die Groot Oos-Japan Aardbewing en die daaropvolgende tsoenami in 2011 het die wêreld se tweede ergste kernramp by die Fukushima-aanleg in die noorde van Japan veroorsaak.

In die daaropvolgende dae het die Japannese regering die 20-kilometer Fukushima-uitsluitingsone gestig, en meer as 150.000 XNUMX inwoners is gedwing om hul huise te ontruim. Sedertdien is ontruimingsbevele geleidelik opgehef en mense is aangemoedig om na sommige dorpe en dorpe terug te keer. Maar sommige gebiede bly buite perke om gesondheidsredes.

En hoewel jy dalk aan kernrampsones dink as lewelose woesteny, dui navorsing anders. James Beasley, professor in bosbou en natuurlike hulpbronne aan die Universiteit van Georgia in die VSA, het in 'n 2016 TED-toespraak gesê dat daar 'n "ongelooflike diversiteit van diere" in die uitsluitingsone was, en bygevoeg dat die wildevarkbevolking so groot was dat " dit nodig geword het om hul bevolkings in dele van die sone te beheer”.

Ander diere wat in die gebied gedy het, is Japannese makake, gewone wasbeerhonde, Japannese serow (wilde dier) en rooijakkalse.

St Kilda, Skotland

Meer as 60 kilometer wes van die Buite-Hebride, aan die noordwestelike kus van Skotland, lê die mees afgeleë deel van die Britse Eilande. Van reuse-kranse en buitengewone seestapels tot helder water en gesinkte grotte, die argipel van die St. Kilda is 'n skouspelagtige natuurskoon.

Dit was lank reeds die tuiste van 'n wisselende bevolking, maar in 1930, na 'n tekort aan voedsel, voldoende toegang tot mediese sorg en 'n kwynende bevolking, het die oorblywende 36 inwoners van die eiland gevra om na die vasteland verskuif te word.

Sonder menslike aktiwiteit het St. Kilda het 'n wild-brandpunt en plek van ekologiese belang geword, die tuiste van byna 1 miljoen seevoëls, insluitend die Verenigde Koninkryk se grootste kolonie Atlantiese uile.

Die eilande, bestaande uit Hirta, Boreray, Dun en Soay, is nou wildreservate, met UNESCO-wêrelderfenisgebied-status.

Boreray-eiland, en die omliggende seekranse, is die tuiste van die grootste sternkolonie ter wêreld, terwyl al die Soay-skape in die wêreld afkomstig is van dié wat op Soay-eiland gevind word.

Stack Rock Fort, Wallis

Aan die kus van Pembrokeshire in die weste van Wallis lê 'n tydkapsule in die vorm van 'n verlate eilandfort.

Stack Rock Fort, wat in die 1850's gebou is om teen 'n inval uit die see te beskerm, het oorspronklik verskeie gewere, troepe en offisiere gehuisves, maar die gebruik daarvan het oor die jare afgeneem. Tydens die Eerste Wêreldoorlog is dit deur 'n klein aantal soldate beman en uiteindelik in 1929 uit diens gestel.

Vandat dit vir byna 100 jaar onaangeraak gebly het, het flora en fauna die fort stadig oorgeneem.

Die fort se nuwe bewaarder, Nicholas Muller, direkteur van die gemeenskapsbelangmaatskappy Anoniiem, wat die fort gekoop het en beplan om dit as 'n "lewende ruïne" te bewaar, het aan CNN gesê dat haselplante daar groei, en seevoëls is algemeen, insluitend ten minste drie soorte van meeue met bevolkings tussen 300 en 500.

Gereelde besoekers aan die fort sluit 'n paar grys robbe in, terwyl groot swart aalscholvers 'n kolonie gevestig het en dikwels met hul vlerke uitgestrek sit waargeneem kan word.