Beeld vang 'n swart gat vas terwyl dit 'n kragtige straal uitstoot
Vir die eerste keer het sterrekundiges in dieselfde beeld die skaduwee van 'n swart gat in die middel van die sterrestelsel Messier 87 (M87) en die kragtige straal wat daaruit uitgewerp is, waargeneem. Danksy hierdie beeld kan hulle beter verstaan hoe swart gate hierdie jets kan skiet. Die betrokke publikasie, waarin 'n navorser van die Tegnologie- en Navorsingstigting in Kreta, aangebied in die joernaal "Natuur".
Die meeste sterrestelsels hulle het 'n supermassiewe swart gat in hul middel. Alhoewel dit bekend is dat swart gate materie in hul onmiddellike omgewing opsluk, kan hulle ook kragtige strale materie uitstoot wat verder strek as die sterrestelsels waarin hulle woon. Om te verstaan hoe swart gate sulke massiewe strale skep, is 'n langdurige vraag in sterrekunde.
Die nuwe beeld wys vir die eerste keer net dit: hoe die basis van 'n straal aan materie geheg is wat om 'n supermassiewe swart gat ses en 'n half biljoen keer die massa van die Son dwarrel. Die swart gat is geleë in die M87-sterrestelsel, 55 miljoen ligjaar weg.
Soos Carolina Kassantiou, 'n navorser by die Instituut vir Astrofisika van die Tegnologie- en Navorsingstigting en die Departement Fisika van die Universiteit van Kreta, wat aan die publikasie deelneem, aan APE-MPE daarop wys, "ο meganisme van sterk relativistiese strale uit die omgewing van vraatsugtige supermassiewe swart gate, wat in die middel van aktiewe sterrestelsels lê, gaan voort om die astrofisiese gemeenskap te verwar." “Met hierdie nuwe beeld van M87", verduidelik mev. Cassandio,"ons waarneem vir die eerste keer die verband tussen die straal en die emissiegebied rondom die swart gat. Dit voeg 'n belangrike nuwe element by om die raaisel van die straallanseerder op te los".
Hierdie spesifieke swart gat is vir die eerste keer deur die teleskoop afgebeeld Event Horizon Telescope (EHT) in 2017, maar die beeld wat vandag vrygestel is, toon radiolig wat op 'n langer golflengte as die EHT-beeld uitgestraal word. "Op hierdie golflengte kan ons sien hoe die straal uit die emissiering om die sentrale supermassiewe swart gat kom,” merk Thomas Krickbaum van die Max Planck Instituut vir Radio Sterrekunde op. Die grootte van die ring wat vandag gesien word, is ook ongeveer 50% groter in vergelyking met die vorige beeld, en rekenaarsimulasies wat vir die navorsing gedoen is, dui daarop dat die nuwe beeld meer materiaal openbaar wat na die swart gat val as wat met EHT waargeneem sou kon word.
Die waarnemings van die huidige navorsing is in 2018 gemaak met drie verskillende groepe teleskope, GMVA geleë in Europa en Noord-Amerika, ALMA in die Atacama-woestyn van Chili, waarin die Europese Suidelike Sterrewag (ESO) ook saamwerk, en GLT in Groenland. Daar word daarop gewys dat dit belangrik is dat die teleskope oor die hele aarde versprei is om die ware vorm van 'n astronomiese voorwerp korrek vas te vang. Toekomstige waarnemings met hierdie netwerk van teleskope sal voortgaan om te onthul hoe supermassiewe swart gate kragtige strale kan skiet.
